Z pewnością entuzjaści firmy Sony oraz produkowanych przez nią konsol do gier znają zarówno PSP (PlayStation Portable) oraz jej następcę PS Vita (PlayStation Vita), czyli przenośne konsole tzw. handheld. Nie każdy jednak wie, że japoński gigant nigdy w 100% nie uzyskał prawa ochronnego na oznaczenie Vita, a ostatnio definitywnie je utracił.
Wszystko zaczęło się podczas targów E3, które odbyły się 6 czerwca 2011 roku, kiedy to Sony zaprezentowało PS Vita po raz pierwszy. Tuż po tym wydarzeniu, okazało się, że oznaczenie nowego produktu zostało już wcześniej zarejestrowane na terenie Unii Europejskiej przez niemiecką firmę Vitakraft pet care GmbH & Co. KG, przy czym zgłoszenie to obejmowało bardzo szeroki zakres klasyfikacji towarów i usług. Z powodu tego niedopatrzenia japoński koncern w okresie kolejnych kilku miesięcy musiał nabyć prawa do w/w znaku w odniesieniu do swojej klasyfikacji towarów i usług.
W efekcie, Sony zgłosiło znak „Vita” w 9 klasie, która obejmowała m.in. nośniki dźwięku i/lub obrazu, oprogramowanie, czy też nośniki danych zawierające programy. Niestety, już po dwóch tygodniach inna firma, tj. Vieta Audio SA wniosła sprzeciw dotyczący tej rejestracji podnosząc, że japoński gigant nie używał w sposób rzeczywisty zgłoszonego znaku pomiędzy październikiem 2006 a 2011 roku.
W odpowiedzi, Sony wskazało i przedstawiło szereg dowodów, że oznaczenie „Vita” było intensywnie wykorzystywane we wskazanym okresie, co potwierdzają przede wszystkim różnego rodzaju materiały i działania marketingowe. Dołączono tutaj m.in. wydruki różnego rodzaju publikacji ze stron internetowych, zrzuty ekranu publikacji z wydarzeń branżowych, filmy, czy też informacje prasowe. Ponadto, japońska firma wskazała, że w 2007 roku wydała nawet grę Aqua Vita.
W efekcie, Wydział Unieważnień nie zgodził się z argumentacją Sony i unieważnił w całości sporny znak towarowy. Sony nie poddawało się i zaskarżało niekorzystne dla siebie decyzje jeszcze przez kolejne 7 lat.
Na przedostatnim etapie sprawa trafiła do EUIPO, a konkretniej do Drugiej Izby Odwoławczej. Tam orzeczono, że dowody przedstawione przez Sony są niewystarczające, gdyż wszystkie materiały marketingowe prezentowały PS Vita jako konsolę do gier, a nie nośnik danych zawierający programy. Ponadto, sama funkcja nośnika danych jest niejako funkcją dodatkową urządzenia, co również odnosi się do pozostałego zakresu 9 klasy, który został wskazany w odniesieniu do spornego znaku towarowego „Vita”. Tym samym, przedstawione dowody zostały uznane za niewystarczające. Podobnie, EUIPO nie uznało dowodów w zakresie korzystania z kart pamięci z oznaczeniem PSVita, czy też wyprodukowanej gry Aqua Vita (brak wykazania rzeczywistych dat używania tych produktów). Także brak danych sprzedażowych (faktur, dowodów księgowych itp.) zamiast przedłożonych dwóch maili w tym zakresie nie pozwalał na uznanie tych dowodów jako potwierdzających rzeczywiste używanie oznaczenia w spornym okresie. W rezultacie, EUIPO nie uznał rzeczywistego używania znaku „Vita” przez Sony i podtrzymał decyzje unieważniającą.
Japoński producent elektroniki także tutaj nie dał za wygraną i sprawa ostatecznie trafiła do Sądu Unii Europejskiej, który punkt po punkcie zgodził się z EUIPO i wyrokiem z dnia 1 września 2021 roku (sygn. akt T-561/20) oddalił skargę Sony, co ostatecznie potwierdziło utratę przez nich prawa ochronnego do znaku towarowego „Vita”.