Lacoste po raz pierwszy użyło i zarejestrowało swoje logo z krokodylem we Francji w 1927 roku, z kolei później uzyskało prawo ochronne na znak towarowy w Indiach, przy czym najwcześniejsze rejestracje sięgają stycznia 1983 roku. Marka ostatecznie zaczęła używać w Indiach oznaczenia graficznego z krokodylem od 1993 roku. Z kolei CIPL posiadało prawo ochronne do słownego znaku towarowego „Crocodile” oraz odpowiadającego mu graficznego wizerunku krokodyla od czerwca 1952 roku, a od 1990 roku używało go w Indiach na podobnych produktach, tj. odzież i obuwie.
Lacoste z czasem odkryło, że CIPL zaczęło używać podobnego wizerunku krokodyla bez towarzyszącej mu nazwy „Crocodile”, co miało miejsce co najmniej od 1997 roku. Francuska firma uznała to za naruszenie swojego znaku towarowego oraz wprowadzenie w błąd konsumentów, argumentując, że CIPL nie miało prawa do samodzielnego używania krokodyla bez nazwy marki. Mimo formalnych prób zakończenia sporu w latach 1999-2001, CIPL odmówiło, powołując się na zawartą pomiędzy stronami umowę współistnienia (Co-Existence Agreement, CEA) z 1983 roku, która według nich pozwalała na takie użycie. Lacoste twierdziło jednak, że umowa ta nie obejmowała terenu Indii, a CIPL nie miało prawa do używania logo krokodyla bez nazwy marki. W rezultacie Lacoste wystąpiła o stały zakaz używania znaku przez CIPL oraz ujawnienie osiągniętych zysków na terenie Indii.
Po wielu latach sporu i braku sukcesów francuskiej marki na tym tyle, w końcu nastąpił przełom w sprawie. Ostatecznie sprawa trafiła do Sądu Najwyższego w Delhi, gdzie w sierpniu 2024 roku, po wnikliwym badaniu, zapadło orzeczenie na korzyść Lacoste.Sąd wydał stały nakaz sądowy przeciwko CIPL, uniemożliwiający dalsze używanie spornego znaku, jak również nakazał CIPL rozliczanie zysków uzyskanych ze sprzedaży towarów oznaczonych znakiem naruszającym prawo od sierpnia 1998 roku do dnia zaprzestania jego używania.Sąd ocenił podobieństwo znaków towarowych, prawdopodobieństwo wprowadzenia konsumentów w błąd oraz przestrzeganie praw wyłącznych (prawa autorskie) i wskazał, że istnieje wysoki stopień wizualnego i koncepcyjnego podobieństwa między znakami towarowymi Lacoste i CIPL, przy czym różnice te były zbyt niewielkie, aby zapobiec dezorientacji konsumentów. Sąd ustalił, że znaki towarowe są łudząco podobne. Ponadto, sąd zauważył, że wcześniejsze użycie przez CIPL obejmowało jedynie złożony znak (słowo „Crocodile” i wizerunek), a nie samodzielny wizerunek krokodyla, który później zaczęli używać. W odniesieniu do umowy współistnienia (Co-Existence Agreement, CEA) z 1983 roku potwierdzono, że jej zakres był ograniczony, a sama jej treść nie obejmowała terytorium Indii. Z kolei, w zakresie ochrony praw autorskich, sąd uznał, że podobieństwa wynikają z ogólnej koncepcji krokodyla, a nie z kopiowania i odrzucił roszczenie Lacoste dotyczące naruszenia praw autorskich.
Orzeczenie Sądu Najwyższego w Delhi podkreśla konieczność wyraźnego ustalenia renomy w sprawach dotyczących znaków towarowych, zwłaszcza w kontekście sporów transgranicznych. Sprawa ta służy jako przestroga, że terytorialne ograniczenia i umowy muszą być starannie rozważone na przyszłość, aby zapewnić skuteczne egzekwowanie ochrony znaków towarowych i praw autorskich.
Wypełnij formularz, a my odezwiemy się do Ciebie w ciągu najbliższych … z wstępną wyceną.
