Powódka L. Ś. wystąpiła do Sądu Okręgowego w Warszawie z pozwem przeciwko S. G., w którym wniosła o nakazanie stronie pozwanej zaniechania naruszeń jej praw do wzoru wspólnotowego poprzez zakazanie wytwarzania, oferowania, reklamowania, wprowadzania do obrotu a także eksportu bądź używania produktu w postaci łóżka tapicerowanego, w którym ten wzór jest zawarty bądź zastosowany, a także składowania takiego produktu w tych celach.
Ponadto, L. Ś. wniosła o nakazanie pozwanemu wydania powódce bezprawnie uzyskanych w wyniku jego działań korzyści w kwocie 1750 zł, polegających na używaniu zarejestrowanego na rzecz powódki wzoru wspólnotowego oraz zobowiązanie pozwanego do umieszczenia na jego koszt i na jego stronie internetowej w sposób widoczny bezpośrednio po otwarciu tej strony internetowej, w wymiarze co najmniej 1/3 tej strony, czytelnego ogłoszenia obejmującego treść sentencji wyroku, którym sąd rozstrzygnie niniejszą sprawę, w terminie tygodniowym licząc od dnia uprawomocnienia się tego orzeczenia oraz do utrzymywania tego ogłoszenia na stronie internetowej, nieprzerwanie przez okres trzech miesięcy. Powódka niezależnie od powyższego, w pozwie zawarła wniosek o zobowiązanie pozwanego do zamieszczenia, na jego koszt, w gazecie o charakterze dziennika, poczytnej na terenie całego województwa, w wymiarze co najmniej ½ strony, czytelnego ogłoszenia, obejmującego treść sentencji wyroku i utrzymania go w siedmiu kolejnych numerach gazety.
W uzasadnieniu powódka wskazała, że strony procesu w tej samej miejscowości prowadzą tożsamą działalność gospodarczą, tj. polegającą na produkcji i sprzedaży mebli, co jednoznacznie potwierdza, że konkurują ze sobą bezpośrednio o klientów. Ponadto, L. Ś. przysługuje prawo z rejestracji wzoru wspólnotowego, ukazującego tapicerowane łóżko, z prawem pierwszeństwa od 12 lutego 2013 roku, który został stworzony przez pracownika powódki. We wrześniu 2014 roku powódka dowiedziała się, że pozwany sprzedaje kopie jej łóżka sprzedaje na kilku placach targowych. Po sprawdzeniu przez L. Ś., tj. po dokonaniu zakupu spornego łóżka okazało się, że łóżka są identyczne.
W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że produkcję spornego łózka rozpoczął jesienią 2014 roku w oparciu o projekt autorstwa jednego z pracowników. Dotychczas wyprodukował 4 sztuki łóżka, z czego jedną zakupiła powódka, a 3 pozostałe pozostają w jego ofercie. Ponadto, zdaniem pozwanego, oferowane przez niego łóżka różnią się od wzoru powódki w wielu widocznych elementach, co z pewnością zauważy zorientowany użytkownik.
Sąd rozpoznając sprawę wskazał, że faktycznie powódce przysługuje prawo do wzoru wspólnotowego zarejestrowanego dla produktów w postaci łóżek, z prawem pierwszeństwa od 12 lutego 2013 roku. Kolejno, zdaniem sądu pozwany wyprodukował cztery egzemplarze spornych łóżek, z których sprzedał tylko jedno, za cenę 1500 zł. Odnosząc się zaś do istoty sprawy sąd wskazał, że porównując łóżka stron stwierdzić należy, iż całościowe wrażenie, jakie łóżko pozwanego wywołuje na zorientowanym użytkowniku, nie różni się od wrażenia jakie wywiera wspólnotowy wzór powódki. Sąd Okręgowy odnosząc się zaś do zorientowanego użytkownika wskazał, iż w tym wypadku będzie nim osoba, która nabywa tego rodzaju meble celem wyposażenia własnego mieszkania lub domu, jak również osoba, która zawodowo zajmuje się wystrojem wnętrz oraz osoby, które prowadzą sklepy meblowe. Zdaniem sądu takie osoby są świadome istnienia różnorodnych wzorów łóżek oraz tego, że swoboda projektowania w tym zakresie nie doznaje ograniczeń. Z uwagi zaś na przeznaczenie produktu jakim jest łóżko - zorientowani użytkownicy zwracają uwagę na cechy estetyczne i funkcjonalne łóżek. Tym samym, sąd zauważył, że na rynku oferowanych jest bardzo dużo łóżek o zróżnicowanym wyglądzie, z kolei łóżko pozwanego w kontekście łóżka powódki jest bardzo podobne, gdyż powiela wszystkie najbardziej charakterystyczne elementy łóżka L. Ś. Ogólny zarys bryły łóżka, ogólne elementy (rama, oparcie i zagłówki)i ich proporcje są identyczne. Mając to na względzie sąd uznał, że pozwany narusza prawo wyłączne powódki.
Następnie sąd odniósł się do sankcji, które mógł zastosować względem pozwanego. Odnośnie żądania podania orzeczenia do publicznej wiadomości sąd stwierdził, iż owy wniosek jest zasadny jedynie w części, tj. co do umieszczenia informacji o wyroku na stronie internetowej pozwanego. Powódka zaś nie wykazała aby zakres naruszeń pozwanego uzasadniał opublikowanie takiej informacji w prasie. Zdaniem sądu w takiej sytuacji publikacja wyroku na stronie internetowej pozwanego przez okres trzech miesięcy jest adekwatna do skali naruszeń. Kolejno, sąd wskazał, że na uwzględnienie zasługiwał także wniosek o wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści w kwocie odpowiadającej wykazanemu przychodowi, uzyskanemu przez pozwanego z tytułu sprzedaży łóżka naruszającego prawa powódki.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w Warszawie, wyrokiem z dnia 15 maja 2015 roku (sygn. akt XXII GWwp 5/15) nakazał pozwanemu zaniechanie wytwarzania, oferowania, reklamowania, wprowadzania do obrotu, eksportu lub używania produktu w postaci łóżek, opisanych w pozwie, ponadto nakazał pozwanemu wydanie L. Ś. bezpodstawnie uzyskanych korzyści w wysokości 1500 zł oraz umieszczenie na jego stronie internetowej, wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej, na okres trzech miesięcy, w wymiarze co najmniej 1/3 strony, ogłoszenia ukazującego się bezpośrednio po otwarciu strony związanego bezpośrednio z wydanym wyrokiem. W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy powództwo oddalił i orzekł o kosztach procesu na rzecz powódki.