W dniu 4 grudnia 2014 roku spółka z o. o. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Urzędu Patentowego RP w przedmiocie unieważnienia prawa do znaku z rejestracji wzoru przemysłowego. Skarżąca spółka w swoim piśmie wniosła także o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji organu, z uwagi na fakt, iż zachodzą ku temu przesłanki, bowiem do uprawomocnienia się zaskarżonego orzeczenia może upłynąć dużo czasu, w związku z czym może w tym wypadku dojść do nieodwracalnych skutków związanych ze spornym wzorem, w szczególności w przypadku wydania wyroku uwzględniającego skargę.
W uzasadnieniu powołano się głownie na okoliczności, tj. uniemożliwienie realizacji ochrony praw wynikających ze spornego wzoru, co w rezultacie może doprowadzić do tego, że inne podmioty będą mogły wprowadzać na rynek produkty zawierające sporny wzór, co z kolei przełożyć się może negatywnie na podejście konsumentów oraz utratę renomy.
Postanowieniem z dnia 19 marca 2015 roku (VIII SA/WA 1275/14) WSA w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Spółka nie zgadzając się z wydanym postanowieniem, wniosła zażalenie do NSA wskazując, iż pomimo zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 PPSA sąd I instancji odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Urzędu Patentowego.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 25 czerwca 2015 roku (II GZ 297/15) uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do ponownego rozpoznania przez WSA w Warszawie. W uzasadnieniu wskazano, iż sąd I instancji nie odniósł się do wykazywanych przez spółkę przesłanek z art. 61 § 3 PPSA i bezzasadnie uznał, iż skarżąca nie wykazała jakie może ponieść szkody i trudne do odwrócenia skutki w przypadku niewstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, WSA w Warszawie postanowieniem z dnia 24 września 2015 roku wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji Urzędu Patentowego RP podzielając stanowisko skarżącej oraz fakt, iż w sprawie zachodzą przesłanki z art. 61 § 3 PPSA.
Tym razem nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, zażalenie złożyła druga strona postępowania i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 13 stycznia 2016 roku (II GZ 913/15) ponownie uchylił zaskarżone zażaleniem postanowienie i przekazał wniosek o wstrzymanie do ponownego rozpoznania przez WSA w Warszawie. W wydanym rozstrzygnięciu NSA przekazał WSA szereg wytycznych, które należy mieć na uwadze rozpoznając w/w wniosek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ponownie rozpoznając sprawę wskazał, iż zaskarżona decyzja Urzędu Patentowego RP jest wykonalna w związku z czym wniosek o wstrzymanie winien być rozpoznany. W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, iż „przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub przymusowy zaistnienia takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie” (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2006, s. 186, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt II FZ 882/05). Wykonalność dotyczy zatem aktów zobowiązujących, które ustalają dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (T. Woś (w:) T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 295 i n.).
Kolejno sąd wskazał, iż zgodnie z poglądem doktryny unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przez Urząd Patentowy RP polega na całkowitym uznaniu tej ochrony za niebyłą z powodu niespełnienia wymagań potrzebnych do uzyskania ochrony (zob. Prawo własności przemysłowej, System Prawa Prywatnego tom 14B, red. R. Skubisz C.H. Beck, 2012). Tym samym skutki unieważnienia takiej decyzji wywołują skutki wstecz, tj. od chwili przyznania prawa wyłącznego, co w rezultacie powoduje, że przyjąć wówczas należy, iż prawo ochronne w ogóle nie zostało udzielone. W myśl art. 61 § 3 PPSA sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Tym samym zgodnie z orzecznictwem oraz m.in. wytycznymi przedstawionymi w Rekomendacji Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 13 września 1989/89/8, sąd ma obowiązek zbadać interes zarówno wnioskodawcy jak i pozostałych uczestników postępowania.
Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy, WSA wskazał, iż co prawda zaskarżona decyzja Urzędu Patentowego RP nie obliguje skarżącej do określonego działania, jak również nie przyznaje jej konkretnych uprawnień - to jednak skutkiem jej wydania jest pozbawienie spółki ochrony wynikającej z prawa ochronnego na sporny wzór przemysłowy. Tym samym w przypadku niewstrzymania zaskarżonej decyzji skarżąca może zostać pozbawiona możliwości ochrony spornego wzoru, co w rezultacie może doprowadzić do sytuacji, w której inne podmioty będą bezkarnie wprowadzać na rynek produkty z zastosowaniem tożsamego opakowania, jak te, które objęte jest spornym wzorem. Wobec powyższe za zasadne należy uznać stanowisko skarżącej spółki z o. o. i stwierdzić, iż wykazała ona, że wstrzymanie decyzji Urzędu Patentowego RP jest zasadne. Mając na uwadze powyższe, WSA w Warszawie postanowieniem z dnia 23 czerwca 2016 roku (VIII SA/Wa 1275/14) wstrzymała wykonanie zaskarżonej decyzji organu.